wiersze

" PERSEFONA"

,wiosna 2002

1.Moja miłość jak miecz

obosieczny

podarowała mi go

na skalistej wyspie

nad brzegiem morza

to było bardzo dawno

to był starożytny sen

to była Ona-Etejchera

wypłynęła z mgły

i powiedziała swoje

tajemnicze imię

którego nikt nie umie

przetłumaczyć

objawiła je tylko raz

dla mnie

w drżeniu i lęku

próbowałem pojąć

na próżno

rozumie to tylko

moje serce

2.Moja miłość jak miecz

obosieczny

podarowała mi go

nad brzegiem jeziora

w miejscu,w którym wpada

w nie strumień

to było tutaj

to było wczoraj

to była Ona-Persefona

szła naprzeciw

i powiedziała swoje

znane imię

które wszyscy mogą

przetłumaczyć

objawia je od zawsze

wszystkim

w drżeniu i lęku

próbowałem pojąć

na próżno

rozumie to tylko moje serce

3.Moja miłość jak miecz

obosieczny

pragnie Cię mieć

zawsze w mroku

pragnie Cię dać

dzieciom słońca

dla mnie jesteś Etejcherą

dla wszystkich

jesteś Persefoną

z otchłani piekła

posyłam Cie do życia

ta wiosna będzie

zawsze z

Ciebie

ta wiosna będzie

tylko Twoja

Persefono!

bo kiedy nie wrócisz

zawsze będziesz

w drżeniu i lęku

próbowałem pojąć

na próżno

rozumie to tylko

moje serce

Noce w pełni księżyca maj 2002

Kiedy myślę o Tobie czuję

że gwiazdy są bliżej mnie

Kiedy patrzę na Ciebie

nie mam odwagi zapytać

skąd przychodzisz nad ranem

słodko ziewając?

Masz wtedy na twarzy

delikatny uśmiech

jakbyś coś zrozumiała

jakbyś coś zwyciężyła

jakbyś znów pokochała...

Skąd biel Twoich dłoni?

Może chodziłaś za rękę z Księżycem...

skąd spokój Twojego milczenia?

Może wyśpiewałaś mu

cały swój ból szeptem.

On dał Ci wytchnienie i chłód

po dniu,w którym przechodziłaś

przez ogień.

Pogładził Twoje włosy

srebrzystym muśnięciem

kiedy zasypiałaś w wielkim zmęczeniu.

Teraz możesz przywołać noc

kiedy zechcesż

i już nie bać się ciemności

wiem,że to potrafisz,

bo on zostawił swoją jasność

w Twoim spojrzeniu.

A cóż mogę ja?

Może chciałabyś wiersz

pisany srebrnym atramentem

między gwiazdami

na czarnym niebie

w Wielką Noc?

Więć piszę i wbijam się

klinem tego wiersza

w Twoje serce

i jest juz tylko to.

Kiedy Cię długo nie widzę

chciałbym zawyć z tęsknoty

jak wilk do Twojego Księżyca

A jeśli znów wyjdziesz w Noc

niech czuwają nad Tobą

złociste świetliki

mojej czułości.

Prośba być może do ciebie 1986r

Rozchodza się drogi nasze

w lesie serc samotnych

i liście tęsknot spadają

jesienna miłość ginie

w kroplach deszczu i łzy

w oczach tylko zielony smutek

ale ty nie płacz,proszę zaczekaj...

Bo wiem,że gonisz słońce

dzień po dniu biegniesz

po rosie w cieniu wielkiej góry

brzegiem morza w niebieskość

gdzie nie umiera nadzieja

tam wszędzie nasze domeny

a tu na ziemi,proszę zaczekaj...

Ja wiem,przy piwie mi powiesz

przy ogniu lub przy okazji

roztopią się lody wtedy

potokiem słów w rzekę uczuć

i tak do końca daleko naprawdę

zamienisz wieczne morze pragnień

i stanie się,proszę nie czekaj!

Tak cicho umieram 28 .04 1995

w samotności tej zimy

moje wiersze

jak ikony

rodzą się już martwe

ze świętości

pada śnieg

tak delikatny

i czysty jak moje

marzenia o lepszym

człowieku we mnie

wciąż zima..

doskonałość

zakrywa rzeczywistość

sterylny uśmiech

Giocondy

zamroził twoje oblicze

w Arktyce

mej pamięci

tak,jutro pójdę

przed siebie

śnieg w lesie

las w śiegu

jeszce tylko dziś

będę tak czuł

twoją nieobecność

konieczność

przemijania

Wiosną zmartwychwstanę

nie ten sam

przemieniony

jak świat

Tak od wieczności

do wieczności

opowiadam zimowe

baśnie o końcu

i początku

miłości

Bez tytułu,albo wiersz prawie optymistyczny. Chyba1986r

Na bezludnej wyspie

Ty i ja

wyśniłem dla nas

morza brzeg

słońce i plażę rozkołysaną

drżeniem fal i splecionych ciał

W Twoich oczach widzę

niebo i ziemię piękniejsze

Twoje oczy są początkiem świata

kiedy patrzysz-jest dzień pogodny

kiedy Cię całuję noc zapada

czas tajemnic odwiecznych

unosi nas wtedy

coraz głębiej i dalej

w nas samych rodzi się wszechświat

a my jesteśmy wewnątrz siebie

wtedy słowo przez miłość

staje się ciałem żywym

zmartwychwstają ci,którzy

rodzą się z miłości

i bólu istnienia

Zanim śmierć zamknie

Twoje oczy i przyjdzie noc

zimnych kochanków

naszą miłość

jak pochodnię

przeniosą w przyszłość

ręce dzieci

w nieskończoność

choć tak jak my

nie uwierzą

w nieskończoność...