wiersz4

Prośba być może do ciebie 1986r

Rozchodza się drogi nasze

w lesie serc samotnych

i liście tęsknot spadają

jesienna miłość ginie

w kroplach deszczu i łzy

w oczach tylko zielony smutek

ale ty nie płacz,proszę zaczekaj...

Bo wiem,że gonisz słońce

dzień po dniu biegniesz

po rosie w cieniu wielkiej góry

brzegiem morza w niebieskość

gdzie nie umiera nadzieja

tam wszędzie nasze domeny

a tu na ziemi,proszę zaczekaj...

Ja wiem,przy piwie mi powiesz

przy ogniu lub przy okazji

roztopią się lody wtedy

potokiem słów w rzekę uczuć

i tak do końca daleko naprawdę

zamienisz wieczne morze pragnień

i stanie się,proszę nie czekaj!