wiersz3

Tak cicho umieram 28 .04 1995

w samotności tej zimy

moje wiersze

jak ikony

rodzą się już martwe

ze świętości

pada śnieg

tak delikatny

i czysty jak moje

marzenia o lepszym

człowieku we mnie

wciąż zima..

doskonałość

zakrywa rzeczywistość

sterylny uśmiech

Giocondy

zamroził twoje oblicze

w Arktyce

mej pamięci

tak,jutro pójdę

przed siebie

śnieg w lesie

las w śiegu

jeszce tylko dziś

będę tak czuł

twoją nieobecność

konieczność

przemijania

Wiosną zmartwychwstanę

nie ten sam

przemieniony

jak świat

Tak od wieczności

do wieczności

opowiadam zimowe

baśnie o końcu

i początku

miłości